رتینوسکوپ
رتینوسکوپ دستگاهی است که بوسیلهٔ آن می‌توان نیروی انکساری چشم را حتی بدون همکاری بیمار تعیین کرد. این کار در تعیین نمرهٔ عینک کودکان ارزش دارد.
روش معاینه
برای استفاده از رتینوسکوپ یک منبع درخشان نور در عقب و پهلوی چشم معاینه شونده قرار داده می‌شود و معاینه کننده در فاصلهٔ یک متری می‌ایستد و از طریق سوراخی در وسط یک آینه به چشم معاینه شونده نگاه می‌کند. آنگاه شخص معاینه کننده این آینه را از طرفی به طرف دیگر می چرخاند و درحالیکه شخص معاینه شونده، نگاه خود را به چشم معاینه کننده دوخته است یک دسته نور بازتابی را به داخل مردمک شخص معاینه شونده می تاباند. هر گاه شخص معاینه شونده طبیعی باشد، هنگامی که این دستهٔ نور در عرض مردمک حرکت می‌کند سراسر مردمک به طور یکپارچه قرمز به نظر می‌رسد. هرگاه نیروی انکساری چشم غیر طبیعی باشد، قرمزی مردمک فقط در یک طرف (طرفی که نور تابانده شده- مربوط به هیپرمتروپی- و یا طرف مقابل- مربوط به میوپی) ظاهر می‌شود.
تعیین نمرهٔ عینک
برای تعیین نمرهٔ عینک، عدسی‌های مختلف یکی پس از دیگری در جلوی چشم بیمار قرار داده می‌شود تا اینکه قرمزی ناگهان و به طور یکپارچه سراسر مردمک را بپوشاند. باید توجه داشت که در رتینوسکوپی چشمی مورد معاینه قرار می‌گیرد که بر روی چشم معاینه کننده در فاصلهٔ یک متری متمرکز شده است.
حرکات کولون
حرکات کولون عبارتند از:
جذب آب و الکترولیت ها از کیموس
انبار کردن مدفوع تا هنگام اجابت مزاج
نیمۀ ابتدایی کولون به جذب و نیمۀ انتهایی کولون به انبار کردن مربوط می شود. از آنجا که برای این کارها حرکات شدیدی لازم نیست، لذا حرکات کولون به طور طبیعی بسیار آهسته و کند انجام می شود.
حرکات کولون نیز مانند حرکات دیگر اعضای لولۀ گوارش به دو دستۀ مخلوط کننده و پیش برنده تقسیم می شود.
سلول عقده‌ای
سلول عقده‌ای یا سلول گانگلیون (به انگلیسی: Ganglion cell) یاخته‌ای است که در گانگلیون یافت می‌شود. این سلول‌ها سیگنال‌های خود را به شکل پتانسیل عمل از طریق فیبرهای عصبی بینایی به مغز ارسال می‌کنند. این سلول‌ها حتی اگر در حال تحریک هم نباشند ایمپالس‌های عصبی مداومی را با فرکانس متوسط ۵ بر ثانیه(هرتز) تولید می‌کنند. سیگنال بینایی با این طرح تحریکی پایه تداخل می‌کند. این سیگنال می‌تواند یا از نوع تحریکی بوده و تعداد ایمپالس‌ها را به بیش از ۵ بر ثانیه افزایش دهد و یا از نوع مهاری بوده و تعداد ایمپالس‌ها را به کمتر از ۵ بر ثانیه و غالباً به صفر کاهش دهد.
فتق رانی
تعریف
فتق رانی یا فمورال (به انگلیسی: Femoral hernia)برآمدگی و بیرون زدگی احشا در قسمت بالای ران و نزدیک کشاله ران می‌باشد. در واقع زمانی اتفاق می‌افتد که یک قسمت کوچک از روده باریک وارد کانال فمورال می‌شود. کانال فمورال حاوی شریان فمورال، یک ورید کوچک و عصب می‌باشد و دقیقاً در زیر لیگامان اینگواینال واقع شده است.هرنی رانی فتق نسبتاً غیر شایعی است. تخمین زده می‌شود که ۱ از هر ۲۰ فتق از نوعی فتق فمورال می‌باشد و بقیه از نوع اینگواینال می‌باشد. یان فتق در زنان نسبت به مردان شایعتر است. گاهی اوقات به عنوان یک توده دردناک در قسمت فوقانی داخلی ران یا کشاله ران ظاهر می‌شود. توده اغلب می‌تواند با وارد آوردن فشار و یا دراز کشیدن ناپدید خواهند شود و با سرفه یا زور زدن ممکن است که توده ظاهر شود.
همه‌گیر شناسی
سالانه حدود ۵۰۰۰ هرنی فمورال در انگلستان به انجام می‌رسد.
فتق رانی در میان زنان شایعتر از مردان است.
این فتق حدود ۵ درصد فتقهای شکمی را تشکیل می‌دهد.
شیوع بالای در افراد میان سال و بالاخص در زنان مسن دارد.
فتقهای فمورال حاد و اورژانسی خطر مرگ را به بیش از ۱۰ درصد افزایش می‌دهند.
در کودکان نادر است و فقط ۱ درصد فتقهای مربوط به کشاله ران را به خود اختصاص می‌دهد.
دلایل
در بیشتر موارد دلیل روشنی برای هرنی‌ها وجود ندارد. بعضی از هرنی‌ها به صورت مادرزادی وجود دارند ولی تا مدتها علائمی از خود بروز نمی‌دهند.
برخی فاکتورها که به ابتلا به فتق کمک می‌کنند عبارتند از:
یبوست مزمن
سرفه مزمن
بلند کردن اجسام سنگین
چاقی
فشار به علت بزرگی غده پروستات (با نماد اختصاری BPH)
علائم
مشاهده برآمدگی در ناحیه بالای ران و درست در زیر کشاله ران
بیشتر فتقهای رانی هیچ علائمی ندارند ولی در برخی موارد با بلند کردن اجسام سنگین، ایستادن و وارد آمدن فشار علائم آزار دهنده در بیمار ظاهر می‌شود.
گاهی اوقات علائم اولیه به صورت درد ناگهانی کشاله ران، درد شکم، تهوع، یا استفراغ نمایان می‌شود که نشان دهنده گیرافتادن روده در میان فتق می‌باشد که از اورژانس‌های پزشکی به حساب می‌آید.
تست‌ها و آزمایش‌های تشخیصی
بررسی محل از نظر میزان برآمدگی
سایر آزمایش‌های ممکن است شامل (واژه نامه مراجعه کنید):
آزمایش خون
آزمایش ادرار
الکتروکاردیوگرام (ECG)، برای بیماران بیش از ۴۵ سال یا اگر در معرض خطر مشکلات قلبی هستند.
سونوگرافی
توموگرافی کامپیوتری
سی تی اسکن
درمان
شیوه درمان بستگی به علائم فتق دارد:
در صورت احساس درد ناگهانی در ناحیه کشاله ران، احتمال وجود فتق گیر افتاده (گیر افتادن روده درون فتق) در بیمار وجود دارد. در این شرایط بیمار نیاز به کمک رسانی اورژانسی دارد و حتی ممکن است تحت جراحی اورژانسی قرار گیرد.
در صورت وجود درد مزمن در بیمار جهت بهبود وضعیت تحت مراقبت‌های بهداشتی قرار می‌گیرد. نکته‌ای وجود دارد این است که فتقهای بزرگ با گذشت زمان بهبود نمی‌یابند و همچنین احتمال ایجاد فتقهای گیر افتاده در فتق رانی بیشتر از سایر فتق‌ها می‌باشد.
ممکن است جهت جلوگیری از ایجاد اورژانس پزشکی به بیمار توصیه شود که تحت جراحی ترمیمی قرار گیرد ولی در صورتی که بیمار تمایلی به جراحی نداشته باشد توصیه‌های زیر به وی می‌شود:
افزایش دریافت فیبر غذایی خود را و نوشیدن مایعات برای جلوگیری از یبوست
کاهش وزن در صورت وجود اضافه وزن
استفاده از تکنیکهای مناسب در بلند کردن اجسام
انجام مواقب‌های درمانی در صورت وجود مشکل در دفع ادرار در مردان
مراقبت‌های قبل از عمل
داشتن حمام شب قبل یا صبح روز عمل.
انجام انما (تنقیه) یا عمل مشابه در صورت داشتن مشکل در اجابت مزاج.
انجام تست‌های لازم جهت تعین وضعیت بیمار جهت بیهوشی.
قطع مصرف داروهای خاص همچون آسپرین، رقیق کننده‌های خون و یا داروهای تورم مفصلی.
مصرف داروهای خاص در صبح عمل با یک جرعه کوچک از آب.
مراحل عمل
در جراحی بیمار تحت بیهوشی عمومی قرار می‌گیرد. در صورتی که فتق خیلی بزرگ نباشد از بیحسی موضعی استفاده می‌شود و به بیمار داروهای آرامبخش تزریق می‌شود.
روش باز:
در ابتدا یک برش در قسمت تحتانی شکم (کشاله ران) زده می‌شود.
فتق را یافته و آن از بافتهای اطراف خود جدا می‌شود. در این مرحله لازم است برخی از بافتهای فتق برداشته شود و سپس بقیه محتویات شکم به جای اصلی بازگردانده می‌شوند.
جراح عضلات ضعیف شده را با بخیه خواهد بست.
اغلب از یک تکه مش جهت حمایت و تقویت دیواره شکم استفاده خواهد شد. بدین صورت ضعف موجود در دیواره شکم برطرف می‌شود.
سپس پوست توسط بخیه بسته خواهد شد.
روش لاپاروسکوپیک:
این عمل توسط یک لوله باریک که یک دوربین کوچک در سر آن تعبیه شده است به انجام می‌رسد.
۳ تا۴ برش کوچک در دیوره شکم جهت ورود سایر ابرازهای لاپاروسکوپی ایجاد خواهد شد.
مراحل ترمیمی اجرایی در جراحی باز در این شیوه نیز انجام خواهد شد.
از مزایای این روش به نسبت به روش باز سرعت درمان بیشتر، درد کمتر و جای زخم کمتر می‌باشد.
پیراپزشکی
پیراپزشکی یا بهیاری به شیوه‌ها و فنونی گفته می‌شود که به حفظ یا بازگرداندن سلامتی مربوطند. این فنون معمولاً زیر نظر یا مشورت پزشک انجام می‌گیرند. پیراپزشک یا بهیار، در واقع مجموعه‌ای از متخصصانی هستند که کادر درمانی را تکمیل می‌کنند.
فیزیوتراپی، گفتاردرمانی، کاردرمانی و پرتونگاری نمونه‌هایی از پیراپزشکی هستند.
علایم سیستمیک بیماریها
بیشتر بیماریهای جدی که فرد را مبتلا می سازند در بیشتر اوقات علاوه بر علایم محلی ، تعدادی علایم عمومی در بیمار تولید می کنند که اختصاص به نوع بیماری ندارد و توسط سیستم دفاعی بدن تولید می شود. این علایم معمولا عبارتند از :
تب
کاهش وزن
ضعف عمومی
عقب ماندگی رشد(در کودکان)
قلب
قلب یا دل یک اندام ماهیچه‌ای است که مسئول پمپ خون به شریان‌ها بهوسیلهٔ حرکات ضربان‌دارمتناوب است و به این صورت خون را به همهٔ نواحی بدن ارسال می‌کند.
قلب انسان به طور متوسط حدود ۷۰ بار در دقیقه می‌تپد. قلب انسان در سمت چپ بدن در ناحیهٔ سینه‌ای (توراسیک) بدن قراردارد و به گونه‌ای قرارگرفته‌است که رأس (apex)آن به سمت چپ و پایین قرارمی‌گیرد و همواره بخشی از آن درحال فعالیت و بخشی در حال استراحت است و در هر بار ضربان، قلب به مدت ۰٫۴ثانیه در حال استراحت خواهدبود. بافت قلب نیز همچون دیگر بافتهای بدن نیاز به تغذیه دارد که تغذیهٔ قلب برعهدهٔ عروق کرونری (تاجی) می‌باشد.
کالبدشناسی قلب
این عضو مخروطی‌شکل به‌صورت کیسه‌ای عضلانی تقریباً در وسط فضای قفسه سینه(مدیاستینوم میانی) کمی متمایل به جلو و طرف چپ قراردارد. و میان ریهٔ چپ و راست و متمایل به ریهٔ چپ می‌باشد و همین موجب شده‌است تا شکل و قرارگیری ریه‌ها با هم متفاوت باشد. از آنجا که قلب اندام بسیار حساسی و حیاتی است توسط قفسهٔ سینه (توراکس) محافظت می‌شود. ابعاد قلب در یک فرد بزرگسال حدود ۶x9x۱۲ سانتیمتر و وزن آن در آقایان حدود ۳۰۰ و در خانمها حدود ۲۵۰ گرم (یعنی حدود ۰٫۴ درصد وزن کل بدن) می‌باشد.
محل قلب در پشت استخوان جناغ سینه و حدفاصل غضروف‌های دنده‌های سوم تا ششم در سمت چپ قفسه سینه می‌باشد. یک دیوارهٔ عضلانی قلب را به دو نیمهٔ راست و چپ تقسیم می‌کند. نیمهٔ راست مربوط به خون سیاهرگی و نیمهٔ چپ مربوط به خون سرخرگی است. هر یک از دو نیمهٔ راست و چپ نیز مجدداً بهوسیلهٔ یک تیغهٔ عضلانی افقی نازک‌تر به دو حفرهٔ فرعی تقسیم می‌شوند. حفره‌های بالایی که کوچک‌تر و نازک‌تر هستند دهلیز نام‌دارند و دریافت‌کنندهٔ خون می‌باشند. حفره‌های پایینی که بزرگ‌تر و ضخیم‌ترند بطنهای قلبی هستند و خون دریافتی را به سایر اعضای بدن پمپ می‌کنند. پس قلب متشکل از چهار حفره‌است: دو حفرهٔ کوچک در بالا (دهلیزهای راست و چپ) و دو حفره بزرگ در پایین (بطنهای راست و چپ).
دو نوع گردش خون در بدن انجام می‌شود: گردش خون کوچک یا ریوی که خون CO2دار از بطن راست قلب به ریه‌ها می‌رود. در آنجا تصفیه‌می‌شود و خون O2دار به دهلیز چپ قلب بازمی‌گردد و خون از دهلیز چپ قلب با گذر از دریچهٔ میترال (دولختی) که میان دهلیز و بطن چپ قراردارد، وارد بطن چپ می‌شود و به این ترتیب با انقباض بطن چپ خون از بطن چپ خارج می‌شود و گردش خون بزرگ یا آئورتی آغاز می‌شود و این خون ابتدا ازطریق سرخرگ آئورت و به ترتیب دیگر عروق، در سراسر بدن جریان می‌یابد. سلول‌های بدن را تغذیه می‌کند و سپس خون CO2دار به دهلیز راست بازمی‌گردد و خون از دهلیز راست با عبور از دریچهٔ تریکاسپید(سه‌لختی) که میان دهلیز و بطن راست قراردارد، وارد بطن راست می‌شود. به این ترتیب گردش خون در سراسر بدن انجام می‌شود و همهٔ سلول‌های بدن تغذیه می‌شوند.
دهلیزها حفراتی با فشار کم وگنجایش بالا هستند که وظیفهٔ اصلی آنها ذخیرهٔ خون در هنگام انقباض عضلهٔ بطنی (سیستول) می‌باشد. انقباض دهلیزها مقداری خون اضافی را به داخل بطن‌ها می‌راند، اما حدود ۷۰درصد پرشدن بطن‌ها به‌صورت غیرفعال در هنگام استراحت بطنی (دیاستول) انجام می‌شود. دهلیزها بهوسیلهٔ یک دیوارهٔ بین دهلیزی نازک از هم جداشده‌اند. بطن‌ها حفراتی با فشار بالاتر هستند که وظیفهٔ پمپاژ خون به ریه و تمام بافتهای محیطی را به‌عهده دارند. چون فشار ایجادشده در بطن چپ بسیار بالا تر از فشار بطن راست است، لذا میوکارد بطن چپ نسبت به میوکارد بطن راست بسیار ضخیم‌تر است. بطن‌ها بهوسیلهٔ یک دیوارهٔ بین بطنی از هم جدا می‌شوند. این دیواره در قسمت بالا به صورت بافت هم‌بند و در قسمت میانی و پایین به‌صورت یک دیوارهٔ عضلانی است. دهلیزها و بطن‌ها توسط دریچه‌های دهلیزی – بطنیاز هم جدامی‌شوند. این دریچه‌ها از جریان معکوس خون از بطن‌ها به داخل دهلیزها در جریان سیستول جلوگیری می‌کنند. قسمت بطنی این دریچه‌ها بهوسیلهٔ طناب‌های وتری به نام عضلات پاپیلری بطن خود وصل می‌شوند. هنگامی که دیواره‌های بطن منقبض می‌شوند عضلات پاپیلری نیز منقبض می‌شوند، اما برخلاف آنچه ممکن است تصور شود، کمکی به بسته‌شدن دریچه‌ها نمی‌کنند، بلکه لت‌های دریچه را به سوی داخل بطن‌ها می‌کشند تا از برآمده‌شدن بیش از حد آنها در جریان انقباض بطن به داخل دهلیزها جلوگیریکنند.
دریچه‌های نیمه‌هلالی، بطن‌ها را از مجاری شریانی جدامی‌کند و شامل دریچهٔ آئورت (بین بطن چپ و شریان آئورت) و دریچه پولمونر (بین بطن راست و شریان ریوی (پولمنری)) هستند. دریچه‌های نیمه‌هلالی به طناب‌های وتری وصل نیستند و فشار زیاد در شریان‌ها در پایان سیستول موجب بسته‌شدن بسیار سریع و محکم آنها می‌شود درحالیکه دریچه‌های دهلیزی‌بطنی بسیار نرم بسته می‌شوند. قلب توسط پردهٔ دو لایه و نازک پریکارد از بقیهٔ احشای داخل سینه مجزا می‌شود. لایهٔ احشایی پریکارد موسوم به اپیکارد از لایهٔ جداری آن بهوسیلهٔ فضای پریکاردی جدا می‌شود. کیسهٔ پریکارد به‌طور طبیعی محتوی ۵ تا ۳۰ میلی‌متر مایع شفافی است که قلب را لغزنده می‌سازد و به آن امکان می‌دهد تا با حداقل اصطکاک منقبض شود
رگ‌های تاجی یا همان رگ‌های کرونری رگ‌های تغذیه‌کنندهٔ ماهیچهٔ قلب هستند که سراسر و دورتادور ماهیچه را دربرمی‌گیرند و از جمله رگ‌های بسیار مهم و حیاتی بدن انسان هستند؛ زیرا در صورت گرفتگی این رگ‌ها بلافاصله سکتهٔ قلبی رخ می‌دهد که می‌تواند باعث مرگ یا عوارض زیادی شود. عوامل گرفتگی رگ‌های کرونری: ۱)چاقی ۲)مصرف دخانیات ۳)کم تحرکی ۴) کلسترول خون بالا
فیزیولوژی عضله قلبی
قلب از سه نوع عمده عضلهٔ قلبی تشکیل‌شده‌است:
عضله دهلیزی
عضله بطنی
فیبرهای عضلا نی تخصص عمل‌یافته تحریکی – هدایتی
سیستم هدایتی قلب در واقع ایمپالس‌های الکتریکی را تولید و هدایت می‌کند. این فیبرها به دلیل محتوی کم فیبریل‌های انقباضی به‌طور ضعیف منقبض می‌شوند. انواع دهلیزی و بطنی عضلهٔ قلبی به همان روش عضلهٔ اسکلتی منقبض می‌شوند به استثنای این که مدت انقباض بسیار طولانی‌تر است. اصول طب داخلی هاریسون ۲۰۰۸
بیشتر بدانید:
ان هم یک قلب است
دوره قلبی
مرحله اول- استراحت عمومی قلب به مدت 4/0 ثانیه
در این مرحله بطن‌ها و دهلیزها در حال استراحت‌اند. خون تیره به‌وسیله بزرگ‌سیاهرگ زیرین و زبرین، به دهلیز راست می‌ریزد. این خون به خاطر وزنش، ازطریق دریچه‌های لختی - که به هنگام پایان موج T سیکل قلبی پیشین باز شده‌اند- وارد بطن می‌شود و آنها را تا حدی پر می‌کند. اما برای اینکه خون دهلیزها به طور کامل وارد بطن‌ها بشود، دهلیزها باید منقبض شوند. لازم به ذکر است هر ماهیچه‌ای در قلب که بخواهد منقبض شود یا استراحت کند، ابتدا باید موج انقباض یا استراحتش در تمام نقاط آن ماهیچه منتشر شود. پس برای انقباض دهلیزها، ابتدا باید پیام انقباض در سراسر آنها منتشر بشود. این کار توسط بافت گرهی انجام می‌شود. کانون زایش انقباضات قلب نیز که همان گره پیش‌آهنگ می‌باشد در دیواره پشتی دهلیز راست و در زیر منفذ بزرگ سیاهرگ زبرین قراردارد. پس برای انقباض ابتدا گره پیش‌آهنگ به صورت ریتم خودبه‌خودی تحریک می‌شود و این پیام انقباض را از طریق ۳ رشته گرهی دهلیز راست به گره دهلیزی-بطنی – که در حد فاصل بین دیواره دهلیزها و بطون و کمی متمایل به دهلیز راست قرار دارد – هدایت می‌کند. طی حرکت پیام از پیشاهنگ به دهلیزی-بطنی، میوکارد قلب که در مسیر انتقال این پیام قراردارند، منقبض شده و این انقباض از میونی به میون دیگر در دهلیز راست انتشار می‌یابد و نهایتاً از طریق میونهای دهلیز راست به میونهای دهلیز چپ نیز منتشر شده و کل دهلیز هارا فرا می‌گیرد. البته این پیام نمی‌تواند از طریق میونهای دهلیزها به میونهای بطون منتقل شود، چون در دیواره بین بطون و دهلیزها بافت پیوندی رشته‌ای عایقی قرار دارد که باعث می‌شود انتقال پیام از دهلیزها به بطون تنها از طریق بافت گرهی – که از وسط این عایق رد می‌شود – صورت گیرد. اگر این بافت عایق نبود، دهلیزها و بطون همزمان با هم منقبض می‌شدند و کارایی قلب بسیار پایین می‌آمد؛ چون در این حالت پس از پمپاژ مقدار کمی خون به بطون، آنها نیز همین مقدار کم را به سمت بدن و ششها پمپ می‌کردند و خون کمی به آنها می‌رسید. پس از اینکه این پیام به طور کامل سراسر دهلیز را فرا گرفت، در الکتروکاردیوگرام موج P ثبت می‌شود. بلافاصله بعد از آن مدت استراحت عمومی قلب یعنی4/0 ثانیه به اتمام می‌رسد.
حوادث قلب در ابتدای دیاستول
۱) ورود بیش از ۷۵٪ خون از دهلیزها به بطون در اثر وزن خون
2) انتشار موج انقباض دهلیزها در سراسر دهلیزها ---- ایجاد موج P در الکتروکاردیوگرام
وضعیت دریچه‌ها
سینی‌ها ---- بسته؛ تا خون واردشده به بطن از طریق این دریچه‌ها وارد سرخرگها نشود.
لختی‌ها ---- باز؛ تا خون دهلیزها وارد بطن شوند.
مرحلهٔ دوم – انقباض دهلیزها به مدت 1/0 ثانیه
در ابتدای این مرحله بلافاصله دهلیزها منقبض می‌شوند و ٪۲۵ خون باقی‌مانده را نیز وارد بطون می‌کنند. حالا در هر بطن cc ۱۲۰ خون موجود است یعنی به طور کلی cc ۲۴۰ در بطون. این انقباض به مدت 1/0 ثانیه طول می‌کشد و از ابتدای موج P تا انتهای موج R را در الکتروکاردیوگرام دربرمی‌گیرد. اما در طی این انقباض در 1/0 ثانیه، دو عمل بسیار مهم نیز همزمان رخ می‌دهد:
۱) انتشار موج انقباض بطون: بطون موظف اند بلافاصله بعد از انقباض دهلیزها و پرشدن کامل خود از خون منقبض شوند و خون را به سرخرگها وارد کنند. بنابراین پس از گذشت مدت بسیار کمی از این 1/0 ثانیه (فاصله انتهای P تا Q) موج انقباض بطون که خیلی قدرتمند می‌باشد، در سراسر بطون منتشر می‌شود. برای این عمل، گره دهلیزی‌بطنی که در پایان استراحت عمومی قلب پیام انقباض را گرفته‌است، این پیام را از طریق رشته و الیاف گرهی دیوارهٔ بین دو بطن و دیوارهٔ بطون و همچنین به کمک الیاف ماهیچه‌ای که برای انتقال پیام تخصصی شده‌اند، به سراسر بطون و نهایتاً به نوک پایین قلب منتقل می‌کند. اما سرعت هدایت پیام بافت دهلیزی-بطنی و الیاف گرهی دیوارهٔ بین دو بطن خیلی کم و در عوض سرعت انتشار پیام الیاف گرهی دیواره بطون خیلی زیاد است. اما چرا؟ اگر سرعت این سه قسمت با هم برابر بود، پیام بلافاصله سراسر دیواره بین دو بطن را فرامی‌گرفت (چون اول به دیوارهٔ میانی می‌رود و بعد از آنجا به سراسر بطن) و دیوارهٔ میانی زودتر از جاهای دیگر بطن منقبض می‌شد. ولی اکنون، درحین اینکه پیام در دیوارهٔ میانی منتشر می‌شود، به سرعت توسط الیاف دیوارهٔ بطن‌ها تمام بطن‌ها را فرامی‌گیرد و عملاً این تفاوت سرعت سبب می‌شود که پیام انقباض همزمان تمام بطن‌ها را فرابگیرد. این عمل کمتر از 1/0ثانیه طول می‌کشد و درنهایت موج QRS را در الکتروکاردیوگرام ایجادمی‌کند.
۲) انتشار موج استراحت در دهلیزها: همزمان با انقباض دهلیزها، چون بلافاصله بعد از انقباض، دهلیزها باید استراحت کنند، پس پیام استراحت در آنها شروع به انتشار می‌کند. این پیام که اندکی بعد از شروع انقباض، آغاز می‌شود، به مدت کمتر از 1/0 ثانیه طول می‌کشد (فاصله انتهای P تا Q) و هیچ موجی را در الکتروکاردیوگرام به وجودنمی آورد! چون قدرت موج انتشار انقباض بطون آن‌قدر زیاد است که این پیام کوچک در QRS گم می‌شود! به هر حال با پایان موج QRS استراحت دهلیزها شروع می‌شود.
keywords : خانه سرود،سایت خانه سرود،مقاله های اینترنتی
رتینوسکوپ دستگاهی است که بوسیلهٔ آن می‌توان نیروی انکساری چشم را حتی بدون همکاری بیمار تعیین کرد. این کار در تعیین نمرهٔ عینک کودکان ارزش دارد.
روش معاینه
برای استفاده از رتینوسکوپ یک منبع درخشان نور در عقب و پهلوی چشم معاینه شونده قرار داده می‌شود و معاینه کننده در فاصلهٔ یک متری می‌ایستد و از طریق سوراخی در وسط یک آینه به چشم معاینه شونده نگاه می‌کند. آنگاه شخص معاینه کننده این آینه را از طرفی به طرف دیگر می چرخاند و درحالیکه شخص معاینه شونده، نگاه خود را به چشم معاینه کننده دوخته است یک دسته نور بازتابی را به داخل مردمک شخص معاینه شونده می تاباند. هر گاه شخص معاینه شونده طبیعی باشد، هنگامی که این دستهٔ نور در عرض مردمک حرکت می‌کند سراسر مردمک به طور یکپارچه قرمز به نظر می‌رسد. هرگاه نیروی انکساری چشم غیر طبیعی باشد، قرمزی مردمک فقط در یک طرف (طرفی که نور تابانده شده- مربوط به هیپرمتروپی- و یا طرف مقابل- مربوط به میوپی) ظاهر می‌شود.
تعیین نمرهٔ عینک
برای تعیین نمرهٔ عینک، عدسی‌های مختلف یکی پس از دیگری در جلوی چشم بیمار قرار داده می‌شود تا اینکه قرمزی ناگهان و به طور یکپارچه سراسر مردمک را بپوشاند. باید توجه داشت که در رتینوسکوپی چشمی مورد معاینه قرار می‌گیرد که بر روی چشم معاینه کننده در فاصلهٔ یک متری متمرکز شده است.
حرکات کولون
حرکات کولون عبارتند از:
جذب آب و الکترولیت ها از کیموس
انبار کردن مدفوع تا هنگام اجابت مزاج
نیمۀ ابتدایی کولون به جذب و نیمۀ انتهایی کولون به انبار کردن مربوط می شود. از آنجا که برای این کارها حرکات شدیدی لازم نیست، لذا حرکات کولون به طور طبیعی بسیار آهسته و کند انجام می شود.
حرکات کولون نیز مانند حرکات دیگر اعضای لولۀ گوارش به دو دستۀ مخلوط کننده و پیش برنده تقسیم می شود.
سلول عقده‌ای
سلول عقده‌ای یا سلول گانگلیون (به انگلیسی: Ganglion cell) یاخته‌ای است که در گانگلیون یافت می‌شود. این سلول‌ها سیگنال‌های خود را به شکل پتانسیل عمل از طریق فیبرهای عصبی بینایی به مغز ارسال می‌کنند. این سلول‌ها حتی اگر در حال تحریک هم نباشند ایمپالس‌های عصبی مداومی را با فرکانس متوسط ۵ بر ثانیه(هرتز) تولید می‌کنند. سیگنال بینایی با این طرح تحریکی پایه تداخل می‌کند. این سیگنال می‌تواند یا از نوع تحریکی بوده و تعداد ایمپالس‌ها را به بیش از ۵ بر ثانیه افزایش دهد و یا از نوع مهاری بوده و تعداد ایمپالس‌ها را به کمتر از ۵ بر ثانیه و غالباً به صفر کاهش دهد.
فتق رانی
تعریف
فتق رانی یا فمورال (به انگلیسی: Femoral hernia)برآمدگی و بیرون زدگی احشا در قسمت بالای ران و نزدیک کشاله ران می‌باشد. در واقع زمانی اتفاق می‌افتد که یک قسمت کوچک از روده باریک وارد کانال فمورال می‌شود. کانال فمورال حاوی شریان فمورال، یک ورید کوچک و عصب می‌باشد و دقیقاً در زیر لیگامان اینگواینال واقع شده است.هرنی رانی فتق نسبتاً غیر شایعی است. تخمین زده می‌شود که ۱ از هر ۲۰ فتق از نوعی فتق فمورال می‌باشد و بقیه از نوع اینگواینال می‌باشد. یان فتق در زنان نسبت به مردان شایعتر است. گاهی اوقات به عنوان یک توده دردناک در قسمت فوقانی داخلی ران یا کشاله ران ظاهر می‌شود. توده اغلب می‌تواند با وارد آوردن فشار و یا دراز کشیدن ناپدید خواهند شود و با سرفه یا زور زدن ممکن است که توده ظاهر شود.
همه‌گیر شناسی
سالانه حدود ۵۰۰۰ هرنی فمورال در انگلستان به انجام می‌رسد.
فتق رانی در میان زنان شایعتر از مردان است.
این فتق حدود ۵ درصد فتقهای شکمی را تشکیل می‌دهد.
شیوع بالای در افراد میان سال و بالاخص در زنان مسن دارد.
فتقهای فمورال حاد و اورژانسی خطر مرگ را به بیش از ۱۰ درصد افزایش می‌دهند.
در کودکان نادر است و فقط ۱ درصد فتقهای مربوط به کشاله ران را به خود اختصاص می‌دهد.
دلایل
در بیشتر موارد دلیل روشنی برای هرنی‌ها وجود ندارد. بعضی از هرنی‌ها به صورت مادرزادی وجود دارند ولی تا مدتها علائمی از خود بروز نمی‌دهند.
برخی فاکتورها که به ابتلا به فتق کمک می‌کنند عبارتند از:
یبوست مزمن
سرفه مزمن
بلند کردن اجسام سنگین
چاقی
فشار به علت بزرگی غده پروستات (با نماد اختصاری BPH)
علائم
مشاهده برآمدگی در ناحیه بالای ران و درست در زیر کشاله ران
بیشتر فتقهای رانی هیچ علائمی ندارند ولی در برخی موارد با بلند کردن اجسام سنگین، ایستادن و وارد آمدن فشار علائم آزار دهنده در بیمار ظاهر می‌شود.
گاهی اوقات علائم اولیه به صورت درد ناگهانی کشاله ران، درد شکم، تهوع، یا استفراغ نمایان می‌شود که نشان دهنده گیرافتادن روده در میان فتق می‌باشد که از اورژانس‌های پزشکی به حساب می‌آید.
تست‌ها و آزمایش‌های تشخیصی
بررسی محل از نظر میزان برآمدگی
سایر آزمایش‌های ممکن است شامل (واژه نامه مراجعه کنید):
آزمایش خون
آزمایش ادرار
الکتروکاردیوگرام (ECG)، برای بیماران بیش از ۴۵ سال یا اگر در معرض خطر مشکلات قلبی هستند.
سونوگرافی
توموگرافی کامپیوتری
سی تی اسکن
درمان
شیوه درمان بستگی به علائم فتق دارد:
در صورت احساس درد ناگهانی در ناحیه کشاله ران، احتمال وجود فتق گیر افتاده (گیر افتادن روده درون فتق) در بیمار وجود دارد. در این شرایط بیمار نیاز به کمک رسانی اورژانسی دارد و حتی ممکن است تحت جراحی اورژانسی قرار گیرد.
در صورت وجود درد مزمن در بیمار جهت بهبود وضعیت تحت مراقبت‌های بهداشتی قرار می‌گیرد. نکته‌ای وجود دارد این است که فتقهای بزرگ با گذشت زمان بهبود نمی‌یابند و همچنین احتمال ایجاد فتقهای گیر افتاده در فتق رانی بیشتر از سایر فتق‌ها می‌باشد.
ممکن است جهت جلوگیری از ایجاد اورژانس پزشکی به بیمار توصیه شود که تحت جراحی ترمیمی قرار گیرد ولی در صورتی که بیمار تمایلی به جراحی نداشته باشد توصیه‌های زیر به وی می‌شود:
افزایش دریافت فیبر غذایی خود را و نوشیدن مایعات برای جلوگیری از یبوست
کاهش وزن در صورت وجود اضافه وزن
استفاده از تکنیکهای مناسب در بلند کردن اجسام
انجام مواقب‌های درمانی در صورت وجود مشکل در دفع ادرار در مردان
مراقبت‌های قبل از عمل
داشتن حمام شب قبل یا صبح روز عمل.
انجام انما (تنقیه) یا عمل مشابه در صورت داشتن مشکل در اجابت مزاج.
انجام تست‌های لازم جهت تعین وضعیت بیمار جهت بیهوشی.
قطع مصرف داروهای خاص همچون آسپرین، رقیق کننده‌های خون و یا داروهای تورم مفصلی.
مصرف داروهای خاص در صبح عمل با یک جرعه کوچک از آب.
مراحل عمل
در جراحی بیمار تحت بیهوشی عمومی قرار می‌گیرد. در صورتی که فتق خیلی بزرگ نباشد از بیحسی موضعی استفاده می‌شود و به بیمار داروهای آرامبخش تزریق می‌شود.
روش باز:
در ابتدا یک برش در قسمت تحتانی شکم (کشاله ران) زده می‌شود.
فتق را یافته و آن از بافتهای اطراف خود جدا می‌شود. در این مرحله لازم است برخی از بافتهای فتق برداشته شود و سپس بقیه محتویات شکم به جای اصلی بازگردانده می‌شوند.
جراح عضلات ضعیف شده را با بخیه خواهد بست.
اغلب از یک تکه مش جهت حمایت و تقویت دیواره شکم استفاده خواهد شد. بدین صورت ضعف موجود در دیواره شکم برطرف می‌شود.
سپس پوست توسط بخیه بسته خواهد شد.
روش لاپاروسکوپیک:
این عمل توسط یک لوله باریک که یک دوربین کوچک در سر آن تعبیه شده است به انجام می‌رسد.
۳ تا۴ برش کوچک در دیوره شکم جهت ورود سایر ابرازهای لاپاروسکوپی ایجاد خواهد شد.
مراحل ترمیمی اجرایی در جراحی باز در این شیوه نیز انجام خواهد شد.
از مزایای این روش به نسبت به روش باز سرعت درمان بیشتر، درد کمتر و جای زخم کمتر می‌باشد.
پیراپزشکی
پیراپزشکی یا بهیاری به شیوه‌ها و فنونی گفته می‌شود که به حفظ یا بازگرداندن سلامتی مربوطند. این فنون معمولاً زیر نظر یا مشورت پزشک انجام می‌گیرند. پیراپزشک یا بهیار، در واقع مجموعه‌ای از متخصصانی هستند که کادر درمانی را تکمیل می‌کنند.
فیزیوتراپی، گفتاردرمانی، کاردرمانی و پرتونگاری نمونه‌هایی از پیراپزشکی هستند.
علایم سیستمیک بیماریها
بیشتر بیماریهای جدی که فرد را مبتلا می سازند در بیشتر اوقات علاوه بر علایم محلی ، تعدادی علایم عمومی در بیمار تولید می کنند که اختصاص به نوع بیماری ندارد و توسط سیستم دفاعی بدن تولید می شود. این علایم معمولا عبارتند از :
تب
کاهش وزن
ضعف عمومی
عقب ماندگی رشد(در کودکان)
قلب
قلب یا دل یک اندام ماهیچه‌ای است که مسئول پمپ خون به شریان‌ها بهوسیلهٔ حرکات ضربان‌دارمتناوب است و به این صورت خون را به همهٔ نواحی بدن ارسال می‌کند.
قلب انسان به طور متوسط حدود ۷۰ بار در دقیقه می‌تپد. قلب انسان در سمت چپ بدن در ناحیهٔ سینه‌ای (توراسیک) بدن قراردارد و به گونه‌ای قرارگرفته‌است که رأس (apex)آن به سمت چپ و پایین قرارمی‌گیرد و همواره بخشی از آن درحال فعالیت و بخشی در حال استراحت است و در هر بار ضربان، قلب به مدت ۰٫۴ثانیه در حال استراحت خواهدبود. بافت قلب نیز همچون دیگر بافتهای بدن نیاز به تغذیه دارد که تغذیهٔ قلب برعهدهٔ عروق کرونری (تاجی) می‌باشد.
کالبدشناسی قلب
این عضو مخروطی‌شکل به‌صورت کیسه‌ای عضلانی تقریباً در وسط فضای قفسه سینه(مدیاستینوم میانی) کمی متمایل به جلو و طرف چپ قراردارد. و میان ریهٔ چپ و راست و متمایل به ریهٔ چپ می‌باشد و همین موجب شده‌است تا شکل و قرارگیری ریه‌ها با هم متفاوت باشد. از آنجا که قلب اندام بسیار حساسی و حیاتی است توسط قفسهٔ سینه (توراکس) محافظت می‌شود. ابعاد قلب در یک فرد بزرگسال حدود ۶x9x۱۲ سانتیمتر و وزن آن در آقایان حدود ۳۰۰ و در خانمها حدود ۲۵۰ گرم (یعنی حدود ۰٫۴ درصد وزن کل بدن) می‌باشد.
محل قلب در پشت استخوان جناغ سینه و حدفاصل غضروف‌های دنده‌های سوم تا ششم در سمت چپ قفسه سینه می‌باشد. یک دیوارهٔ عضلانی قلب را به دو نیمهٔ راست و چپ تقسیم می‌کند. نیمهٔ راست مربوط به خون سیاهرگی و نیمهٔ چپ مربوط به خون سرخرگی است. هر یک از دو نیمهٔ راست و چپ نیز مجدداً بهوسیلهٔ یک تیغهٔ عضلانی افقی نازک‌تر به دو حفرهٔ فرعی تقسیم می‌شوند. حفره‌های بالایی که کوچک‌تر و نازک‌تر هستند دهلیز نام‌دارند و دریافت‌کنندهٔ خون می‌باشند. حفره‌های پایینی که بزرگ‌تر و ضخیم‌ترند بطنهای قلبی هستند و خون دریافتی را به سایر اعضای بدن پمپ می‌کنند. پس قلب متشکل از چهار حفره‌است: دو حفرهٔ کوچک در بالا (دهلیزهای راست و چپ) و دو حفره بزرگ در پایین (بطنهای راست و چپ).
دو نوع گردش خون در بدن انجام می‌شود: گردش خون کوچک یا ریوی که خون CO2دار از بطن راست قلب به ریه‌ها می‌رود. در آنجا تصفیه‌می‌شود و خون O2دار به دهلیز چپ قلب بازمی‌گردد و خون از دهلیز چپ قلب با گذر از دریچهٔ میترال (دولختی) که میان دهلیز و بطن چپ قراردارد، وارد بطن چپ می‌شود و به این ترتیب با انقباض بطن چپ خون از بطن چپ خارج می‌شود و گردش خون بزرگ یا آئورتی آغاز می‌شود و این خون ابتدا ازطریق سرخرگ آئورت و به ترتیب دیگر عروق، در سراسر بدن جریان می‌یابد. سلول‌های بدن را تغذیه می‌کند و سپس خون CO2دار به دهلیز راست بازمی‌گردد و خون از دهلیز راست با عبور از دریچهٔ تریکاسپید(سه‌لختی) که میان دهلیز و بطن راست قراردارد، وارد بطن راست می‌شود. به این ترتیب گردش خون در سراسر بدن انجام می‌شود و همهٔ سلول‌های بدن تغذیه می‌شوند.
دهلیزها حفراتی با فشار کم وگنجایش بالا هستند که وظیفهٔ اصلی آنها ذخیرهٔ خون در هنگام انقباض عضلهٔ بطنی (سیستول) می‌باشد. انقباض دهلیزها مقداری خون اضافی را به داخل بطن‌ها می‌راند، اما حدود ۷۰درصد پرشدن بطن‌ها به‌صورت غیرفعال در هنگام استراحت بطنی (دیاستول) انجام می‌شود. دهلیزها بهوسیلهٔ یک دیوارهٔ بین دهلیزی نازک از هم جداشده‌اند. بطن‌ها حفراتی با فشار بالاتر هستند که وظیفهٔ پمپاژ خون به ریه و تمام بافتهای محیطی را به‌عهده دارند. چون فشار ایجادشده در بطن چپ بسیار بالا تر از فشار بطن راست است، لذا میوکارد بطن چپ نسبت به میوکارد بطن راست بسیار ضخیم‌تر است. بطن‌ها بهوسیلهٔ یک دیوارهٔ بین بطنی از هم جدا می‌شوند. این دیواره در قسمت بالا به صورت بافت هم‌بند و در قسمت میانی و پایین به‌صورت یک دیوارهٔ عضلانی است. دهلیزها و بطن‌ها توسط دریچه‌های دهلیزی – بطنیاز هم جدامی‌شوند. این دریچه‌ها از جریان معکوس خون از بطن‌ها به داخل دهلیزها در جریان سیستول جلوگیری می‌کنند. قسمت بطنی این دریچه‌ها بهوسیلهٔ طناب‌های وتری به نام عضلات پاپیلری بطن خود وصل می‌شوند. هنگامی که دیواره‌های بطن منقبض می‌شوند عضلات پاپیلری نیز منقبض می‌شوند، اما برخلاف آنچه ممکن است تصور شود، کمکی به بسته‌شدن دریچه‌ها نمی‌کنند، بلکه لت‌های دریچه را به سوی داخل بطن‌ها می‌کشند تا از برآمده‌شدن بیش از حد آنها در جریان انقباض بطن به داخل دهلیزها جلوگیریکنند.
دریچه‌های نیمه‌هلالی، بطن‌ها را از مجاری شریانی جدامی‌کند و شامل دریچهٔ آئورت (بین بطن چپ و شریان آئورت) و دریچه پولمونر (بین بطن راست و شریان ریوی (پولمنری)) هستند. دریچه‌های نیمه‌هلالی به طناب‌های وتری وصل نیستند و فشار زیاد در شریان‌ها در پایان سیستول موجب بسته‌شدن بسیار سریع و محکم آنها می‌شود درحالیکه دریچه‌های دهلیزی‌بطنی بسیار نرم بسته می‌شوند. قلب توسط پردهٔ دو لایه و نازک پریکارد از بقیهٔ احشای داخل سینه مجزا می‌شود. لایهٔ احشایی پریکارد موسوم به اپیکارد از لایهٔ جداری آن بهوسیلهٔ فضای پریکاردی جدا می‌شود. کیسهٔ پریکارد به‌طور طبیعی محتوی ۵ تا ۳۰ میلی‌متر مایع شفافی است که قلب را لغزنده می‌سازد و به آن امکان می‌دهد تا با حداقل اصطکاک منقبض شود
رگ‌های تاجی یا همان رگ‌های کرونری رگ‌های تغذیه‌کنندهٔ ماهیچهٔ قلب هستند که سراسر و دورتادور ماهیچه را دربرمی‌گیرند و از جمله رگ‌های بسیار مهم و حیاتی بدن انسان هستند؛ زیرا در صورت گرفتگی این رگ‌ها بلافاصله سکتهٔ قلبی رخ می‌دهد که می‌تواند باعث مرگ یا عوارض زیادی شود. عوامل گرفتگی رگ‌های کرونری: ۱)چاقی ۲)مصرف دخانیات ۳)کم تحرکی ۴) کلسترول خون بالا
فیزیولوژی عضله قلبی
قلب از سه نوع عمده عضلهٔ قلبی تشکیل‌شده‌است:
عضله دهلیزی
عضله بطنی
فیبرهای عضلا نی تخصص عمل‌یافته تحریکی – هدایتی
سیستم هدایتی قلب در واقع ایمپالس‌های الکتریکی را تولید و هدایت می‌کند. این فیبرها به دلیل محتوی کم فیبریل‌های انقباضی به‌طور ضعیف منقبض می‌شوند. انواع دهلیزی و بطنی عضلهٔ قلبی به همان روش عضلهٔ اسکلتی منقبض می‌شوند به استثنای این که مدت انقباض بسیار طولانی‌تر است. اصول طب داخلی هاریسون ۲۰۰۸
بیشتر بدانید:
ان هم یک قلب است
دوره قلبی
مرحله اول- استراحت عمومی قلب به مدت 4/0 ثانیه
در این مرحله بطن‌ها و دهلیزها در حال استراحت‌اند. خون تیره به‌وسیله بزرگ‌سیاهرگ زیرین و زبرین، به دهلیز راست می‌ریزد. این خون به خاطر وزنش، ازطریق دریچه‌های لختی - که به هنگام پایان موج T سیکل قلبی پیشین باز شده‌اند- وارد بطن می‌شود و آنها را تا حدی پر می‌کند. اما برای اینکه خون دهلیزها به طور کامل وارد بطن‌ها بشود، دهلیزها باید منقبض شوند. لازم به ذکر است هر ماهیچه‌ای در قلب که بخواهد منقبض شود یا استراحت کند، ابتدا باید موج انقباض یا استراحتش در تمام نقاط آن ماهیچه منتشر شود. پس برای انقباض دهلیزها، ابتدا باید پیام انقباض در سراسر آنها منتشر بشود. این کار توسط بافت گرهی انجام می‌شود. کانون زایش انقباضات قلب نیز که همان گره پیش‌آهنگ می‌باشد در دیواره پشتی دهلیز راست و در زیر منفذ بزرگ سیاهرگ زبرین قراردارد. پس برای انقباض ابتدا گره پیش‌آهنگ به صورت ریتم خودبه‌خودی تحریک می‌شود و این پیام انقباض را از طریق ۳ رشته گرهی دهلیز راست به گره دهلیزی-بطنی – که در حد فاصل بین دیواره دهلیزها و بطون و کمی متمایل به دهلیز راست قرار دارد – هدایت می‌کند. طی حرکت پیام از پیشاهنگ به دهلیزی-بطنی، میوکارد قلب که در مسیر انتقال این پیام قراردارند، منقبض شده و این انقباض از میونی به میون دیگر در دهلیز راست انتشار می‌یابد و نهایتاً از طریق میونهای دهلیز راست به میونهای دهلیز چپ نیز منتشر شده و کل دهلیز هارا فرا می‌گیرد. البته این پیام نمی‌تواند از طریق میونهای دهلیزها به میونهای بطون منتقل شود، چون در دیواره بین بطون و دهلیزها بافت پیوندی رشته‌ای عایقی قرار دارد که باعث می‌شود انتقال پیام از دهلیزها به بطون تنها از طریق بافت گرهی – که از وسط این عایق رد می‌شود – صورت گیرد. اگر این بافت عایق نبود، دهلیزها و بطون همزمان با هم منقبض می‌شدند و کارایی قلب بسیار پایین می‌آمد؛ چون در این حالت پس از پمپاژ مقدار کمی خون به بطون، آنها نیز همین مقدار کم را به سمت بدن و ششها پمپ می‌کردند و خون کمی به آنها می‌رسید. پس از اینکه این پیام به طور کامل سراسر دهلیز را فرا گرفت، در الکتروکاردیوگرام موج P ثبت می‌شود. بلافاصله بعد از آن مدت استراحت عمومی قلب یعنی4/0 ثانیه به اتمام می‌رسد.
حوادث قلب در ابتدای دیاستول
۱) ورود بیش از ۷۵٪ خون از دهلیزها به بطون در اثر وزن خون
2) انتشار موج انقباض دهلیزها در سراسر دهلیزها ---- ایجاد موج P در الکتروکاردیوگرام
وضعیت دریچه‌ها
سینی‌ها ---- بسته؛ تا خون واردشده به بطن از طریق این دریچه‌ها وارد سرخرگها نشود.
لختی‌ها ---- باز؛ تا خون دهلیزها وارد بطن شوند.
مرحلهٔ دوم – انقباض دهلیزها به مدت 1/0 ثانیه
در ابتدای این مرحله بلافاصله دهلیزها منقبض می‌شوند و ٪۲۵ خون باقی‌مانده را نیز وارد بطون می‌کنند. حالا در هر بطن cc ۱۲۰ خون موجود است یعنی به طور کلی cc ۲۴۰ در بطون. این انقباض به مدت 1/0 ثانیه طول می‌کشد و از ابتدای موج P تا انتهای موج R را در الکتروکاردیوگرام دربرمی‌گیرد. اما در طی این انقباض در 1/0 ثانیه، دو عمل بسیار مهم نیز همزمان رخ می‌دهد:
۱) انتشار موج انقباض بطون: بطون موظف اند بلافاصله بعد از انقباض دهلیزها و پرشدن کامل خود از خون منقبض شوند و خون را به سرخرگها وارد کنند. بنابراین پس از گذشت مدت بسیار کمی از این 1/0 ثانیه (فاصله انتهای P تا Q) موج انقباض بطون که خیلی قدرتمند می‌باشد، در سراسر بطون منتشر می‌شود. برای این عمل، گره دهلیزی‌بطنی که در پایان استراحت عمومی قلب پیام انقباض را گرفته‌است، این پیام را از طریق رشته و الیاف گرهی دیوارهٔ بین دو بطن و دیوارهٔ بطون و همچنین به کمک الیاف ماهیچه‌ای که برای انتقال پیام تخصصی شده‌اند، به سراسر بطون و نهایتاً به نوک پایین قلب منتقل می‌کند. اما سرعت هدایت پیام بافت دهلیزی-بطنی و الیاف گرهی دیوارهٔ بین دو بطن خیلی کم و در عوض سرعت انتشار پیام الیاف گرهی دیواره بطون خیلی زیاد است. اما چرا؟ اگر سرعت این سه قسمت با هم برابر بود، پیام بلافاصله سراسر دیواره بین دو بطن را فرامی‌گرفت (چون اول به دیوارهٔ میانی می‌رود و بعد از آنجا به سراسر بطن) و دیوارهٔ میانی زودتر از جاهای دیگر بطن منقبض می‌شد. ولی اکنون، درحین اینکه پیام در دیوارهٔ میانی منتشر می‌شود، به سرعت توسط الیاف دیوارهٔ بطن‌ها تمام بطن‌ها را فرامی‌گیرد و عملاً این تفاوت سرعت سبب می‌شود که پیام انقباض همزمان تمام بطن‌ها را فرابگیرد. این عمل کمتر از 1/0ثانیه طول می‌کشد و درنهایت موج QRS را در الکتروکاردیوگرام ایجادمی‌کند.
۲) انتشار موج استراحت در دهلیزها: همزمان با انقباض دهلیزها، چون بلافاصله بعد از انقباض، دهلیزها باید استراحت کنند، پس پیام استراحت در آنها شروع به انتشار می‌کند. این پیام که اندکی بعد از شروع انقباض، آغاز می‌شود، به مدت کمتر از 1/0 ثانیه طول می‌کشد (فاصله انتهای P تا Q) و هیچ موجی را در الکتروکاردیوگرام به وجودنمی آورد! چون قدرت موج انتشار انقباض بطون آن‌قدر زیاد است که این پیام کوچک در QRS گم می‌شود! به هر حال با پایان موج QRS استراحت دهلیزها شروع می‌شود.
keywords : خانه سرود،سایت خانه سرود،مقاله های اینترنتی
